دختر خردسال با چشمان نگران

لحظهٔ ناراحتی یک طفل و تلاش والدین برای راحت ساختن اطفال شان در هر یکی از شفاخانه های دنیا اتفاق میفتد. ولی اینجا افغانستان است؛ جائیکه منابع برای رفع ساختن مشکل ستون فقرات یک طفل خردسال محدود است.

احمد نادری پدر این طفل است و از اهالی حومه یی شهر مزار است. او با کشیدن آه حسرت میگوید: “ما متوجه شدیم که مشکل تازه به خودی خود حل نمیشود و به این خاطر به اینجا مراجعه کردیم. ” سپس او با با یک لبخند گفت: “حالا او به زودی یک کمربند ستون فقرات را میگیرد و داکتران میگوید که او خوب میشود. ” 
تازه یک طفل خجالتی است و شاید هم در یک حالت پریشانی قرار داشته باشد. او خود را در آغوش پدرش پنهان میسازد.

در شفاخانه دولتی شهر مزار و ورکشاپ ارتوپیدیک که از سوی کمیته سویدن برای افغانستان حمایت میشود، موارد زیادی کودکان به مثل تازه و بزرگسالان مراجعه میکنند. با تداوی بیشتر از ۵۰۰۰ تن در یک سال کار این ورکشاپ ارتوپیدیک موفقیت آمیز بوده است و این موفقیت در حال گسترش است.

منیژه بابُری، مدیر پروژه معلولیت خاطر نشان میسازد که این مرکز حتی خدمات بیشتر از این را نیز فراهم میدارد. او میگوید: “همه خدمات از تعویض لگن و پای مصنوعی گرفته الی آموزش فزیوتراپست ها و نرس های مربوط به شفاخانه های دولتی در این مرکز فراهم میشود. خوشبختانه در چند سال آینده قادر خواهیم بود که این مرکز را به ساختمان جدید که با کمک مالی کمیته سویدن در فاصله ۱۰ دقیقه ای از مرکز شهر تحت کار ساخت و ساز قرار دارد، انتقال دهیم.”