ماجرای جالبی از نا توانی تا بازتوانی

. این معلول قادر است که روزانه 500 افغانی را از طریق حرفه خیاطی و موره دوزی بدست بیاورد و از این طریق اعضای خانواده را حمایت کند. علاوه بر اینکه اعضای خانواده را کمک می کند او استاد حرفه خياطي است و دختران قریه خود را می آموزاند که حرفه خیاطی را فرا بگیرند، به همین دلیل اکنون این معلول از شهرت خوبی در میان ساکنین قریه خود برخوردار است و همه دختران و زنان به او احترام خاص قائیل اند.

حبیبه می گوید “این همه شهرت، احترام و یاد گرفتن حرفه پس از آن موقع به من اتفاق افتاد که کارمندان ساحوی برنامه معلولیت کمیته سویدن مرا طی یک سروی خانه به خانه پیدا کردند و تمرینات تخنیکی را بالای من اجرا نمودند، وضعیت من بهبود یافت. برای من وسایل کمکی و قرضه های بدون سود توزیع گردید، به کورس های خیاطی موره دوزی شامل شدم و از این طریق این مهارت ها را فرا گرفتم”.

وضعیت این دختر معلول قبل از اینکه تحت پوشش فعالیت های برنامه معلولیت قرار گیرد؛ بسیار ناگوار بود و همه او را بار دوش اعضای خانواده می پنداشتند.
حبيبه مي گويد : وقتي پاي من فلج شد، راه رفتن برايم ناممكن شد و به علت ناتواني نتوانستم به مكتب بروم و اين موضوع برايم بسيار دردآور بود و احساس می کردم مثل يك پرنده‌ی بي پَرُ و بال در قفس زنداني هستم، کسی توجه به من نداشت و احساس می کردم که بار دوش خانواده هستم.”

حبيبه دوران كودكي و نوجواني را همراه با معلوليت سپري كرده است و بسیار گوشه گیر بود و خود را از دیگران پنهان می داشت و شرم اذهان او را پوشانیده بود، پس از آن که موفق شد با كمك يك عصا راه برود مرحله زندگي نوين را آغاز کرد و به بازوي پرتوان پدر و اعضای خانواده خانواده مبدل گردید. حبيبه ديگر احساس تنهايي نمی کند. او كارمندان پروژه معلولیت را دوستان صميمي خود می داند و از این برنامه سپاس گذار است.

حبيبه از بخش قرضه هاي كوچك پروژه معلولیت دفتر زون شمال شرق كميته سويدن برای افغانستان قرضه‌ی بدون سود را بدست آورد و بوسیله آن يك كار گاه كوچك خياطي ايجاد كرد و از آن طريق عايد خوبی را کسب کرد. 
حبیبه اظهار می دارد که علاوه بر مصارف روزگار، مقداري جواهرات، اسباب و وسايل جهيزيه اش را نيز خريداري كرده است. او مبلغ 60 هزار افغاني هم در 
حساب بانكي خود پس انداز دارد.

حبيبه اكنون با اعتماد به نفس قوي و اميد به آينده اي روشن در زندگي ، به كارش ادامه مي دهد