ملت خسته از جنگ
عالم خان باشنده قریه نوغی ولایت غزنی میباشد. وی که سرپرست ۱۲ تن از اعضای خانواده میباشد، با یک دختر نه (۹) ساله اش که معلول میباشد به مرکز بازتوانی معلولین کمیته سویدن برای افغانستان مراجعه نموده بود. زمانیکه علت معلولیت دخترش را از وی جویا شدیم، قصه دردناک زندهگی اش را چنین اظهار داشت:
به گفته وی سال پار به اثر اثابت مرمی هاوان هفت (۷) عضو خانواده وی جراحت برداشتند و یک زن برادرش از اثر آن جان داد؛ که در بین این هفت مجروحین دختر ۹ ساله وی به نام شبانه نیز وجود داشت.
شبانه هر دو ماه بعد به مرکز بازتوانی فزیکی معلولین می آورد و برای پای قطع شده اش قالب مصنوعی توسط تکنیشن های ورزیده ساخته میشود، قالبها از جهت رشد بدن وی تجدید میشوند.
پدر وی عالم خان میگوید: « آن روز بالای من عید خواهد بود که صلح و آرامی در وطن ما بیاید؛ بخاطریکه در این جنکها یا کشته میشویم و یا هم معلول میگردیم. در همین حادثه اکثر اعضای خانواده ما معلول شدند و یک تن از ما در آن کشته شد. زندهگی ما اکنون با مشکلات زیادی روبرو است.
عالم خان سواد ندارد و زندهگی اش را با مزدوری برای دیگران بسر میبرد. وی گفت: «در همسایهگی ما کسانیکه وضعیت اقتصادی شان نسبتا خوبتر بود، از ترس کشته شدن به شهر نقل مکان نمودند. اما اشخاص فقیر مثل من حتی توان پوره کردن کرایه خانه را هم در شهر نداریم، پس مجبور هستیم که در بین جنگ زندهگی کنیم. در حویلی های خود زیرزمینیها (سمچها) را ساخته ایم که زمانیکه جنگ شروع شد، به آنجا پناه میبریم.»
وی از همکاری کمیته سویدن برای افغانستان بسیار خوشحال است و میگوید که خوب است که قالبهای مصنوعی را برای ما رایگان درست میکند. اگر اینها هم در بدل پول درست میشد، من توان خریدن قالب برای دخترم را هم نداشتم. حالا خوب است دخترم از احتیاجی ما بیرون است و به واسطه همین پای مصنوعی راه میرود و نزد ملا امام قریه سبق میخواند.
دهها اینگونه معلولین هرروز به مرکز بازتوانی معلولین کمیته سویدن برای افغانستان در ولایت غزنی مراجعه نموده و اعضای مصنوعی به دست می آورند که اکثر ایشان در جنگها معلول شده اند.