مؤثریت کمک ها در افغانستان – افغانستان یک کشور بسیار دشوار برای ارائه کمک است
مطالعۀ موثریت کمک ها یک پروژه مشترک تحقیقاتی و دادخواهی بین کمیته سویدن برای افغانستان و سازمان آکسفم (Oxfam) است که بمنظور حمایت از یک روند موثر دادخواهی مبتنی بر شواهد در زمینه موثریت کمک ها در افغانستان بعنوان یکی از تعهدات مهم و کلیدی بین دولت افغانستان و جامعه بین المللی راه اندازی شده است. یافته های این تحقیق تلاش ها و فعالیت های دادخواهی کمیته سویدن برای افغانستان، سازمان آکسفم و سایر اعضای نهاد شبکه اروپایی نهاد های غیردولتی در افغانستان ENNA (HGI) را در سطح ملی و بین المللی هدایت و رهبری خواهد کرد.
یافته های این تحقیق نشان میدهد که ارائه کمک ها در افغانستان با توجه به موجودیت فساد، جنگ و درگیری، اولویت های متضاد و محدودیت های گشت و گذار در این کشور یک امر بسیار دشوار محسوب میشود. کلید راه حل بسیاری از این مشکلات و رسیدگی به معضل موثریت کمک ها هنوز هم بدست دولت و جامعه بین المللی قرار دارد.
کمک های بین المللی برای افغانستان کاهش یافته است. این رقم از نزدیک به ۶.۵ ملیارد دالر آمریکایی در سال ۲۰۱۲ میلادی به ۴.۲ میلیارد دالر آمریکایی در سال ۲۰۱۵ میلادی علیرغم تعهدات کمک های مالی که در کنفرانس های بین المللی نسبت به افغانستان صورت گرفته بود، کاهش یافته است. با اینحال تمویل کنندگان دولت افغانستان را بابت کاهش و دریافت کمک های مالی کمتر در سال های آینده خبر میدهند. با وجود این هشدار ها، افغانستان هنوز هم از لحاظ مالی به کمک های بین المللی وابسته است.
یافته های این تحقیق همچنان نشان میدهد که در افغانستان بیش از۳۰ تمویل کننده بین المللی به توزیع و ارائه کمک ها می پردازند که هر کدام از آجندای منحصر به خود و توافقنامۀ کمکی با دولت افغانستان برخوردار اند، ولی انسجام و هماهنگی موثر این کمک ها بعنوان یک روش عام و مشترک روی دست گرفته نشده است. با این حال، در برخی از بخش ها و سکتور ها نهاد های تمویل کننده می توانند به خوبی هماهنگ شوند. بخشی از این هماهنگی از رهبری قوی که دولت از خود نشان میدهد و سیستم های موثر ایجاد شده برای آوردن اهدا کنندگان، دولت و شرکای انکشافی روی یک میز ناشی میشود. علاوه براین، میکانیزم هایی مانند صندوق وجهی بازسازی افغانستان (ARTF) و صندوق وجهی زیربنای افغانستان (AITF) به تشویق و ترغیب روش انسجام و هماهنگی هر چه بیشتر کمک ها منجر شده است که موثریت مصارف کمک های بین المللی را بهبود بخشیده است. با اینحال، هنوز هم مسائل بزرگ چند پارچگی میان دولت و نهاد های تمویل کننده وجود دارد؛ طوریکه نهاد های تمویل کننده در برخی از حوزه ها از سیستم های دولت اجتناب و دوری میکنند که خود باعث پدید آمدن چند پارچگی در تطبیق برنامه های انکشافی و عدم موثریت کمک ها میشود.
این مطالعه نشان میدهد که کشور در یک شرایط و زمان مهم آن قرار دارد، به گونۀ که دریافت پول کمتری در طی سال های آینده انتظار میرود. بناً، اولویت دهی به موثریت کمک ها لازمی پنداشته میشود. این امر دربرگیرندۀ مبارزه علیه فساد، مبارزه علیه چند پارچگی و رفتن بسوی مالکیت و همسویی بیشتر با افغان ها میباشد.
تمویل کنندگان خواستار رفتن بسوی مالکیت افغان ها است؛ اما آنها معتقدند که هنوز دولت بصورت کامل آمادۀ این امر نشده است. این درحالیست که دولت تصور میکند که وی اکنون آماده اکتساب این مالکیت است. بنابراین، تأخیر در مالکیت کامل دولت و همسویی با سیستم های آن به مفهوم ارائه بیشتر خدمات غیر موثر و امتناع از پیشرفت و توسعه افغان ها خوانده خواهد شد.
دولت، تمویل کنندگان و جامعه مدنی شماری از توصیه ها و پیشنهادات شان را جهت بهبود بخشیدن موثریت کمک ها در افغانستان ارائه داشته اند.
متن کامل انگلیسی این مطالعه را با کلیک روی آدرس ذیل به خوانش گیرید: