شاگردان و استادانیکه در آرزوی کمک به شاگردان دارای معلولیت اند

نادیه میگوید: “خدیجه صنفی من ناشنوا است و افهام و تفهیم همرایش مشکل است چون کسی در باره زبان اشاره نمیداند. حالا که من در این آموزش اشتراک کردم، به زبان اشاره بلدیت پیدا نمودم و میتوانم به خدیجه کمک کنم و همچنان به شاگردان دیگر در صنف زبان اشاره را یاد بدهم.”

آشنایی نداشتن با زبان اشاره و خط بریل یکی از مشکلات عمده شاگرادن و استادان در مکاتب به شمار میروند و شاگردان دارای معلولیت که در مکاتب عامه شامل میشود به مشکلات زیادی روبرو میشوند.

محمد اکبر قاطع، مسوول پروژه تعلیم و تربیه کمیته سویدن در شمال میگوید: “تلاش میکنیم تا استادان و شاگردان را در مورد تعلیمات خاص و فراگیر آموزش دهیم تا آنها بتوانند به شاگردان دارای معلولیت در مکاتب کمک کنند. هدف اصلی ایجاد سهولت و حل مشکلات شاگردان دارای معلولیت و مدغم ساختن آنها در جامعه است.”

در این برنامه چهل تن از شاگردان و استادان از مکاتب مختلف شهر مزار شریف اشتراک کرده اند. آنان خوشحالند که میتوانند به شاگردان دارای معلولیت کمک میکنند.

راضیه سرفراز، از هفت سال بدینسو در لیسه نسوان نقشبندی استاد است. او میگوید: “مسوولیت همه ما است تا با شاگردان دارای معلولیت کمک کنیم. آموختن زبان اشاره و خط بریل به ما در افهام و تفهیم و آموزش بهتر در صنف سهولت ایجاد میکند. تعهد ما همین است که با تمام شاگردان دارای معلولیت کمک کنیم و رهنمایی آنها مسوولیت همه ما است.”

در عین حال، آغا محمد نیازی، در متوسطه جنرال غلام محمد شهید استاد است. او میگوید: “ما قبل از این آموزش نمیدانستیم که با شاگردان دارای معلولیت چگونه صحبت کنیم یا برخورد کنیم. در مقایسه با شاگردان دیگر معلولین بیشتر به حمایت و توجه نیاز دارند به همین دلیل این آموزش برای شاگردان و استادان که در صنف های شان شاگردان دارای معلولیت دارند، یک نیازمندی جدی است.”

برای آشنایی استادان و شاگردان در مورد تعلیمات خاص و تعلیمات فراگیر، بخش تعلیم و تربیه کمیته سویدن برای افغانستان در شمال همه ساله آموزش های ده روزه و بیست روزه برگزار میکند. در سال 2020 نزدیک به 350 تن از شاگردان و استادان که در صنف های شان شاگردان دارای معلولیت دارند، از ولایت های بلخ، جوزجان و سمنگان در این آموزش ها اشتراک کره اند.