تلاش برای نجات از فقر و تنگدستی

پنج ماه قبل دیداری داشتیم از نصیره حقجو ۲۳ ساله تا ببینیم که کسب و کار خیاطی وی چگونه به پیش میرود. او در آن زمان در یک خانهٔ خمیده و بدون برق بسر میبرد.

حالا بسیار تغییرات آمده است! اکنون وقتی نصیره را در خانه جدید و رنگارنگ او ملاقات کردیم دیدیدم که قالین های جدید در روی اتاق او هموار است و بالش های زیبا که با دستان خودش دست دوزی شده اند در کنار دیوار ها چیده شده اند. در روی صحن حویلی باغچه یی با درختان زیتون وجود دارد که شعاع آفتاب را می پوشانند.

زمانیکه نصیره سه سال داشت از اثر مرض پولیو فلج شد. نصیره بنابر معلولیت که داشت هیچ کسی در بیرون از خانه او را با نام اصلی اش خطاب نمی کرد. در عوض مردم او را با نام های توهین آمیز خطاب می کردند. او در مکتب با بی باوری ها مواجه بود و معلمان هیچ کاری را از او انتظار نداشتند. نصیره در این مورد میگوید: «آن روز های برایم بسیار دردناک بود». با گذشت ۱۲ سال زمانیکه نصیره سرانجام یک دوست پیدا کرد، این احساس برایش ایجاد شد که گویا تمام دنیا برایش بخشیده شده است.

شرایط برای نصیره هم بعنوان یک زن و هم بعنوان یک فرد دارای معلولیت بیش از حد دشوار بوده است. افراد دارای معلولیت اکثراً در نتیجه عدم دانش و تعصب از سوی جامعه مورد تبعیض قرار می گیرند. آنها از محیط اجتماع مانند مکتب و دریافت خدمات در مراکز صحی محروم ساخته می شوند. این امر خود باعث می شود تا آنها به فقر مواجه شده و برای بقای حیات خویش به دیگران وابسته باشند.

شانس با نصیره یاری میکند و او راهی مکتب میشود. این زمینه زمانی فراهم میشود که آمر ساحوی پروژه معلولیت کمیته سویدن برای افغانستان روزی به خانه نصیره سر میزند. نصیره در این مورد می گوید: «من تمام این قصه های دردناک خود را با کارمند کمیته سویدن شریک ساختم و بعداً او از من دعوت کرد تا خدمات بازتوانی پروژه معلولین کمیته سویدن را دریافت کنم.» نصیره سپس راهی کورس آموزش حرفوی شده است و هشت ماه را در آموختن حرفه خیاطی سپری کرده است. او می گوید: «زمانیکه من خیاطی را شروع کردم زندگی من شگوفا شد و یک بهبود بسیار بزرگ در زندگی من رونما شد. من قرضه بدون سود را از کمیته سویدن برای افغانستان دریافت کردم و بوسیلهٔ این پول ماشین و دیگر لوازم خیاطی را خریداری کردم.»

اکنون نصیره از طریق خیاطی کسب و کار شخصی خود را به راه انداخته است که این کار نه تنها باعث شده است تا او در یک خانه جدید زندگی کند بلکه سبب شده است تا برای خانواده خود نیز عاید کسب کرده و به خودکفایی برسد.

او می افزاید: «در کنار خیاطی، من خینه ماندن روی دستان عروس در محافل عروسی را نیز آموخته ام. باور کنید که من از این طریق بسیار دوست پیدا کرده ام و در محافل عروسی نیز دعوت می شوم.»

نصیره اکنون سایر زنان دارای معلولیت را به صفت سخنگوی انجمن معلولین زنان بلخ کمک میکند.

او میگوید: «من از تمام آنهاییکه از موسسه کمیته سویدن برای افغانستان حمایت کرده اند اظهار تشکری میکنم. اگر کمیته سویدن برای افغانستان من را کمک نمی کرد، من نمی توانستم که از سوی جامعه قدر و احترام بدست آورده و از لحاظ اقتصادی بهبود پیدا کنم. یک دنیا تشکر از موسسه کمیته سویدن برای افغانستان و از مردم کشور سویدن که سبب شده اند این همه تغییرات در زندگی من رونما شود.»