یک دکاندار زن در ولسوالی شولگره
اطفال قریه اوگلان صبح وقت هیچ گاهی دکان زرمینه را فراموش نمی کنند. پدران این اطفال در هنگام خواب کورتی هایشان را در زیر بالش قرار میدهند؛ تا از پول هایشان حفاظت نمایند.
با اینکه فقر فرهنگی و شیوه های سنتی زندگی مشکلات زیادی را سد راه زنان و دختران در افغانستان به خصوص در دهات و نقاط دور افتاده قرار داده، اما با این هم زنان زحمتکش دست از ابتکارات برای بهبود وضعیت اقتصادی و پیشبرد یک زندگی آسوده و بهتر بر نمی دارند.
سرک باریک و خامه که از سرک عمومی ولسوالی شولگره ولایت بلخ به سمت چپ جدا شده است، بسوی قریه اوگلان منتهی میشود؛ که در آنجا نه تنها دختری دکان ساخته، بلکه آرزوهایش را نیز ساخته است. زرمینه در ولسوالی شولگرهٔ ولایت بلخ که متشکل از ۱۱۳ قریه میباشد، یگانه دختری است که در قریه اوگلان دکان داری میکند.
زرمینه که ۲۲ سال سن دارد و دختر بزرگ خانواده است، همراه با والدین، ۴ خواهر و ۳ برادرش زنده گی میکند. وی از کودکی فکر تحصیلات عالی را در سرمی پروراند؛ اما در مورد اینکه وی به آرزو هایش برسد، خیلی مطمئن نبود؛ زیرا در قریه آنها اکثرأ دختران تا دوره لیسه درس میخوانند. بر اساس رسم و رواج های ناپسند در این قریه، اکثریت فامیل ها به تحصیل دختران چندان اهمیت قایل نیستند و ترجیح میدهند که دختران بعد از ختم دوره متوسطه یا لیسه عروسی کنند. و از سوی دیگر، فامیل ها به دلیل مشکلات اقتصادی نمیتوانند مصارف تحصیلات عالی دختران شانرا بپردازند.
ولی زرمینه اولین دختری است که با وجود این همه مشکلات فرهنگی و اقتصادی مبارزه کرده است. او در جای که مردم کار کردن دختران را ننگ میداند، همواره به شغلی فکر میکند که از طریق درآمد آن بتواند به تحصیلات عالی اش ادامه دهد.
او در سال ۲۰۱۵ پس از اینکه در مورد ایجاد گروه های خود کمکی از طریق برنامه انکشاف دهات کمیته سویدن اطلاع حاصل کرد، شامل یکی از این گروپ ها گردید. به گفتهٔ خودش وی هر هفته ۵۰ افغانی به صندوق پس انداز اضافه مینمود. پس از روز ها او به فکر ایجاد یک دکان گردید. بعدأ وی مبلغ ده هزار افغانی را از گروپ پس انداز درخواست قرضه نمود تا بعضی اجناس خوراکه برای دکانش خریداری کند.
زرمینه می گوید: “از ایجاد دوکانم تقریبأ دوسال میشود؛ ابتدا کارم را با یک مقدار پول کم شروع کردم و حال سرمایه ام در دکان بیشتر از ۵۰ هزار افغانی است. و مفاد روزانه ام تقریبأ ۲۵۰ افغانی است، حال کاملا میتوانم مصارف تحصیلاتم را بپردازم. “
زرمینه فعلا محصل یکی از پوهنتون های خصوصی ( راه سادات) میباشد و میتواندد از عایدات دکانش مصارفش را بپردازد. او میخواهد در آینده یک معلم ورزیده باشد، و به دکانداری اش تا زمانیکه میتواند ادامه خواهد داد.
زرمینه با خوشحالی می گوید: ” باورم نمیشود که من وارد سال دوم پوهنتون میشوم؛ مانند سایر دختران شهری، رفتن به پوهنتون یگانه آرزویم بود.”
“سپاس گذارم از کمیته سویدن که مرا به آرزوهایم نزدیک ساخت. همینگونه ده ها زن در قریه از این فرصت برای رشد اقتصاد خانواده گی استفاده میکنند. علاوه براین، این پروسه در تغییر دادن افکار نادرست مردم در مورد کار زنان کمک نموده و آنها را به این باورمند میسازد که زنان و دختران نیز میتوانند که در بهبود وضعیت خانوده گی و زنده گی شان نقش مهم داشته باشند.”
رقیه مادر زرمینه نیز از این شغل دخترش خوش به نظر میرسد، او میگوید: ” زرمینه ازمفاد دوکان نه تنها مصارف تحصیل اش را می پردازد؛ بل در اقتصاد خانواده نیز کمک میکند”.
پروگرام انکشاف دهات کمیته سویدن در ولایات بلخ و سمنگان به تعداد 402 گروپ خود کمکی را ایجاد نموده که از مجموع ۶۰۰۴ تن اعضای این گروپ ( مرد وزن)، ۶۲ ٪ آنرا زنان تشکیل میدهد.