حمزه: “می خواهم یک انجنیر شوم!”

حمزه در مورد این پرسش که در آینده چه می خواهد شود؟ گفت: “می خواهم در آینده یک انجنیر شوم!” بلی، این یک آرزوی از ته قلب یک طفل کوچی است که می خواهد در آینده به حقیقت مبدل سازد.

حمزه در جواب این پرسش “زمانیکه انجنیر شوید، کدام کارها انجام خواهید داد؟” گفت: ” زمانیکه انجنیر شوم پل ها، سرک ها و مکاتب را اعمار خواهم کرد. خدمت وطن و مردم خود را خواهم نمود.”

مانند حمزه، هزارها نوجوان در شرایط ناگوار و نا امن درس می خوانند. تقریباً همه اطفال کشور آرزوی صلح و آرامش دایمی دارند، زیرا اگر صلح و آرامش باشد، آنها می توانند به اهداف خود بخوبی دست یابند. ولی بدبختانه بیشتر اطفال مانند حمزه برای آینده خود آرزو های خوبی دارند، به دلیل  جنگ های دوامدار از مسیر اهداف خود برگشته اند.

حمزه نیز از جنگ های شدید در تابستان در شاه راه کابل – کندهار که در حومه قریه وی رخ میدهد، حکایت می کند. وی می گوید: “در تابستان جنگ ها زیاد بود، شکر از مکتب ما به کسی آسیب نرسید، یک روز یک مرمی به دیوار عقبی داخل صنف ما  اصابت کرد که از بین دو صنفی ما گذشت،  شکر که به کسی آسیب نرسید.”

حمزه از کمیته سویدن برای افغانستان اظهار سپاس می نماید که برایش زمینه تعلیم و تربیه را مساعد ساخته است. وی می گوید که احساس خرسندی می نماید که در چنین ساحه دور دست به وی زمینه درس خواندن فراهم گردیده است.

قابل یاد آوریست که برنامه تعلیم و تربیه کمیته سویدن برای افغانستان در ولایت های میدان وردگ و بامیان تا  هنوز  برای 16492 شاگرد (12212 اناث، 4278 ذکور) زمینه تعلیم و تربیه را مساعد ساخته است. همچنان 709 تن (۵۵۳ ذکور و ۱۵۶ تنه اناث) معلم برای 625 مکتب محلی در 316 قریه مقرر نموده است.