معلولیت ناتوانی نیست
خاطره و یاسیمن هنرِ دستی بافندگی می آموزند و هر سال نفیس ترین دست دوخت های خویش را که شامل روی تختی ، سر تلویزیونی ، جهیزیه های عروس و گلدان های تزئینی می باشد عرضه بازار های محلی میکند و از این طریق همرای پدرش کمک بزرگِ در اقتصاد خانواده می نمایند.
خاطره مگوید: ” بنابر معلولیت که داشتم در دوران کودکی نمیتوانستم با همسن و سالهای خود بازی و خوشی کنم و این موضوع مرا ناراحت مینمود. حالا کمک مالی کمیته سویدن برای افغانستان باعث فراگیری حرفه بافندگی برای من و خواهرم یاسمین گردیده است. فراگیری این حرفه ما را تشویق و برای آینده امیدوار میسازد.”
“
خاطره اضافه نمود” من میخواهم برای برادر زاده هایم کار کنم و برایشان پول ذخیره کنم تا در آینده تحصیل کنند و خوشحال باشند. “
مادر یاسمین و خاطره نیز اظهار میدارد که بازارِ فروشِ صنعت دستی در غزنی رونق دارد و خانواده ها سفارش خود را به ما میدهند و یاسمین و خاطره زیبا ترین هنر دستی خود را برای کسانی که سوغات می خرند تهیه میکنند ، از این طریق همرای پدرش در اقتصاد خانه نیز سهم بزرگ دارند.
خاطره و یاسیمن وجه کافی مالی را از دفتر بازتوانی معلولین کمیته سویدن قرضه دریافت نموده که در خرید نخ و مواد خام مفید و موثر واقع شده است.
خاطره و یاسیمن و پدرش هر سه قربانی جنگ های سال ۱۳۷۲ می باشند، در آن زمان خاطره نه و یاسیمن هفت سال عمر داشتند که راکت به خانه آنها اصابت کرد و این دو خواهر از ناحیه سر آصیب دیدند و دست پدرشان نیز قطع گردید. آنها از کابل به غزنی کوچ کردند ولی بعد از مدت زمان متوجه شدند که جراحت وارده بر سر ایشان باعث از بین رفتن حرکت پاهای هر دو خواهر گردید و دنیای کودکانه آنها در کنج خانه با فقر سپری میشود.