رحمن پلان های پروژوی را به مکاتب مبدل میسازد
عبدالرحمن از میان ۵۰۰۰ تن کارمند کمیته سویدن برای افغانستان، فردیست که میکوشد از تحقق پذیرفتن پلان های پروژه حمایت از مکاتب و برگشتن پول تمویل کنندگان به مکاتب اطفال اطمینان دهد. وی مدت ۱۹ سال میشود که برای کمیته سویدن برای افغانستان ایفای فعالیت نموده و اخیرأ سمت ناظر/سوپروایزر ساحوی تعلیم و تربیه را اکتساب نموده است.

عبدالرحمن با بیان مطلبی در مورد نحوه کاری اش در قبال نظارت از حمایت شش باب مکتب چنین میگوید”: آنعده از معلمان که دارای تجربه تدریس هستند، ممکن نیازمند کمک های بیشتر نباشند؛ ولی تعداد دیگری آنان که تازه استخدام شده اند، باید بصورت روزمره با ایشان در تماس باشم. “
با اینحال، پیشرفت کار در عرصه تعلیم و تربیه با ارائه کمک به معلمین وقت زیادی را در بر میگیرد. هرگاه مکتبی در یکی از محلات تأسیس یابد، آقای رحمن با گرد هم آوری بزرگان محل، آنان را از توقعات و اهداف کمیته سویدن در قبال آن محل واقف میسازد. مردم محل در کار های عملی ساخت و ساز مکاتب محلی کمیته سویدن برای افغانستان سهم بارزی را ایفا می نمایند. کمیته سویدن برای افغانستان استخدام معلمین، توزیع معاشات و کتب برای معلمین و متعلمین، ارائه تریننگ برای معلمین و نظارت از آنرا بعهده دارد.
اهالی قریه مکلف اند تا گرد هم جمع شده و کار اعمار ساختمان مکتب، بعضی اوقات زمین مکتب و بعضی اوقات هم نصب خیمه و پردهٔ مکتب را با هم تنظیم نمایند. آنها باید برای مکتب آب فراهم نمایند، تشناب حفر نمایند و از این قبیل کار های دیگری را انجام دهند. مردم محل باید یک تیم اداری مکتب را برای تأمین ارتباط میان مردم و مکتب محل ایجاد نمایند. هر شخص با اعتبار در قریه به جز از افراد جوان/خورد سن، میتواند در تیم اداری مکتب منتخب گردد. با وجود آنکه عده ی زیادی از معلمین اناث در مکاتب را افراد جوان/خوردسن تشکیل میدهند؛ ولی گماشتن افراد جوان/خورد سن ذکور در تیم اداری مکتب مناسب پنداشته نمی شود.
عبدالرحمن میگوید:”هر سال جدید تعلیمی مستمند پلانگذاری های زیاد است؛ تعداد اطفال/متعلمین، تعداد صنوف مورد نیاز، تعداد کتب درسی و چگونگی تنظیم تقسیم اوقات سالانه از جمله مواردی اند که در این زمینه مد نظر گرفته میشوند“.
پس از آن، موضوع نظارت و ارزیابی مطرح بحث میشود. رحمن با شش باب مکتب در تماس بوده و میکوشد تا در صورت بروز مشکلات به حل آنان بپردازد. یک نمونهٔ آن چگونگی اقدام وی در قبال پسری که از سوی والدین اش بخاطر مراقبت از گوسفندان از مکتب اخراج میشود چنین میتواند باشد.
در این رابطه رحمن چنین میگوید:” من همیشه با والدین در مورد آینده اطفال ایشان صحبت میکنم. با ایشان در موارد عاقبت اطفال ایشان بدون بهره مندی از حق تعلیم و تربیه و مشکلاتی زیادی که صد راه آنان در آینده قرار خواهند گرفت صحبت می نمایم. “
”ولی این گونه مکالمه میان من و والدین متعلمین به ندرت اتفاق می افتد؛ چون حالا تعداد زیادی از والدین به فواید تعلیم و تربیه پی برده اند و در نتیجه تعداد کمی از اطفال از سوی آنان از مکتب اخراج میگردند. “
رحمن در دفتر کمیته سویدن برای افغانستان مقیم شهر تالقان، ناحیه شمال شرقی افغانستان ایفای وظیفه می نماید. او مسؤولیت تنظیم امور مکاتب ولسوالی ینگی قلعه، منطقه ی در نزدیکی مرز تاجکستان را بعهده دارد. یک بخش کوچک از این ولسوالی، جائیکه یکی از مکاتب کمیته سویدن در آنجا موقعیت دارد، از سوی طالبان رهبری میگردد؛ ولی روند تدریس در این مکتب بشکل معمول آن به پیش میرود.
رحمن میگوید:” یگانه شرط طالبان در برابر این مکتب این است که معلمین آن باید پس از صنف چهارم اناث باشند. “