صنف مربیگری – یک امید تازه برای زنان متأهل
مکاتب درست پس از سپری شدن سه ماه رخصتی های زمستانی دوباره به روی دانش آموزان گشوده میشوند. امروز در بامیان هوا ابری است و اقلیم در اینجا نسبت به سایر بخشهای افغانستان هنوز هم سرد است. این روز پنجم است که متعلمین مکتب یک صنف جدیدی را با فرصت ها و مشکلات تازه آغاز نموده اند. زهرا انجمن، یکی از این دانش آموزان میباشد.
زهرای ۲۳ ساله ازدواج نموده و متعلم صنف ۱۲ مکتب مربیگری کمیته سویدن برای افغانستان واقع ولسوالی یکاولنگ، ۸۰ کیلومتر به دور از مرکز ولایت بامیان، میباشد.
زهرا در این صنف تنها نیست. از میان ۱۱ تن همصنفانش که همه ای آنان ازدواج نموده اند، مصطفی، طفلک سه سالهٔ وی نیز در صنف کنار مادرش خاموشانه نشسته و بسوی متعلمین و معلم نگاه می اندازد. زهرا از کمیته سویدن برای افغانستان میخواهد تا در مکتب یک کودکستان ساخته شود؛ تا از یک طرف مادران بتوانند با خاطر آرام به دروس خویش در صنف سهم گرفته و از جانب دیگر، آنعده از مادران که به منظور مراقبت از اطفال شان مکتب را ترک نموده اند دوباره به مکتب بیایند.
زهرا با یک لبخند و جبین باز میفزاید: من زمانیکه شامل صنف ۷ بودم ازدواج کردم و مکتب را ترک گفتم. مسؤولیت های جدیدم بحیث یک خانم و عروس مرا وا داشت تا دورهٔ تعلیمات ثانوی خود را ادامه داده نتوانم. از صنف مربیگری کمیته سویدن برای افغانستان تشکر میکنم که به من فرصت داد تا از مکتب فارغ شوم.
صنوف مربیگری کمیته سویدن برای افغانستان بعد از ظهر آغاز میشوند؛ بنأ زنان وقت کافی برای پاک کاری خانه و تهیهٔ غذای چاشت دارند. این بهترین وقت است برای آنان تا دروس خویش را فرا گیرند.
ولایت بامیان با طبیعت زیبایش، از مردمان بی نظیر، مهربان، مهمان نواز و آماده به پیشرفت به گونه ی تعجب آوری برخوردار است. خانواده ها از تعلیم و تربیهٔ اطفال ایشان بدون اعمال تبعیض حمایت میکنند. ولی عدم تسهیلات در این زمینه، مانع این کار ایشان میگردد.
من در حدود ۳۰ دقیقه پیاده میروم تا به مکتب برسم. ما هیچ نوع ترانسپورت عامه در این ولسوالی نداریم؛ که این کار باعث میگردد تا ما به هر کجا رفته نتوانیم. ولی با آن هم من خود را خوشبخت احساس میکنم؛ چون سایر همصنفانم از محلاتی به مکتب میآیند که فاصلهٔ راه به مکتب چندین ساعت را در بر میگیرد.
زهرا بدین باور است که استادان صنوف مربیگری کمیته سویدن برای افغانستان از جمله ی بهترین استادان مجرب مکتب عامه ی این محل که صنوف مربیگری در آن دایر میگردد، هستند. به گفتهٔ وی این استادان نه تنها از نصاب تعلیمی کشور پیروی میکنند، بلکه جلسات اضافی را نیز در ابتدا بخاطر آموزش اساسی و ابتدایی دانش آموزان از مضامین مختلف برگزار می نمایند. این حالت با روند تدریس لسان انگلیسی نیز صدق میکند. آنعده از دانش آموزانیکه از فهم اساسی و ابتدایی لسان انگلیسی برخوردار نیستند، مکلف اند تا به آموزش کتب سطح بالایی لسان انگلیسی در صنف بپردازند؛ تا اینکه احکام نصاب تعلیمی کشور در این زمینه تطبیق یابد.
نه تنها زهرا بلکه تقریبأ تمام دانش آموزان، صنوف مربیگری کمیته سویدن را نسبت به صنوف مکتب عامه (دولتی) ترجیح میدهند. یکی از دلایل این امر کمبود دو الی سه برابری تعداد دانش آموزان در صنوف مربیگری کمیته سویدن در مقایسه با صنوف مکاتب عادی است. شما میتوانید ۱۰ الی ۲۰ تن دانش آموز را در یک صنف مربیگری کمیته سویدن ملاحظه کنید؛ در حالیکه تعداد دانش آموزان در یک صنف مکتب عادی از ۴۰ تن نفوذ میکند.
من زیاد درس میخوانم. من میخواهم تا بعد از ختم مکتب تحصیلاتم را همانند زنان فارغین سال گذشته، در رشتهٔ علوم اجتماعی بسر رسانم.
در سال ۲۰۱۵ در ولسوالی یکاولنگ، ۱۷ تن از زنان از صنف مربیگری کمیته سویدن برای افغانستان فارغ گردیدند. از آنجمله، ۹ تن آنان در امتحان ملی کانکور سهم گرفتند که سپس ۷ تن ایشان به پوهنتون های افغانستان به گونه ای رایگان راه یافتند.
صنوف مربیگری کمیته سویدن برای افغانستان در داخل”لیسه نسوان مرکزی“ولسوالی یکاولنگ قرار دارند. در اینجا زنان شامل صنوف ۹، ۱۰و ۱۲ مشغول دانش آموزی اند. پروگرام تعلیم و تربیه کمیته سویدن در حال حاضر از ۲۲ صنف مربیگری شامل حدود ۳۰۰ تن دانش آموز در افغانستان حمایت میکند. پلان بر اینست تا رقم این دانش آموزان الی ختم سال ۲۰۱۶، به ۴۸۵ تن افزایش یابد.