خانواده‌های کودکان دارای معلولیت نگران متوقف شدن فعالیت‌های SCA هستند

قبل از متوقف شدن فعالیت‌های SCA ، ده ها کودک مبتلا به کجی پا و فلج دماغی (DDH) روزانه خدمات فیزیوتراپی را در ولایت‌های شمال شرقی دریافت می‌کردند. اکنون آنها به این خدمات ضروری دسترسی ندارند.

غلام الدین یکی از باشندگان قریه وروک در ولسوالی فرخار، ولایت تخار نگران آینده نظام الدین، پسر کوچکش است.

او می‌گوید: “تمام کودکان من با کجی پا به دنیا آمده اند، اما آنها در مرکز بازتوانی فزیکی کمیته سویدن درمان شدند و اکنون خوب هستند. من نگران وضعیت پسر کوچکم هستم که دچار کجی پا است و به این خدمات دسترسی ندارد. او چهارماهه است و من از زمان تولد او چهار بار به دفتر کمیته سویدن مراجعه کردم اما به دلیل متوقف بودن فعالیت‌های این کمیته، هیچ خدماتی دریافت نکرده ام.”

فهیمه مادر نظام الدین می‌گوید که نتوانسته در ولایت‌های تخار و یا ولایات همجوارکندز و بغلان، نهاد دیگری را برای درمان کودکش بیابند.

او می‌گوید: “وضعیت اقتصادی ما آن قدر خوب نیست که برای درمان پسرم به کشور دیگری برویم. من نگران آینده‌ پسرم هستم، اگر درمان نشود و معلول باقی بماند.”

نظام الدین یک نمونه از ده ها کودک دارای معلولیت است که درمان آنها پس از متوقف شدن فعالیت‌های کمیته سویدن ادامه پیدا نکرده است.

داکتر هما عظیمی، مسؤل بخش فزیوتراپی کمیته سویدن در دفتر حوزوی تخار،  می‌گوید که خدمات اولیه برای کودکان مبتلا به کجی پا و فلج دماغی (DDH) حیاتی است، و در صورت عدم دریافت این خدمات آنها به صورت دایمی معلول باقی می‌مانند.

او می‌گوید: “خانواده‌ها باید در همان دوره طفولیت فرزندان‌شان به مراکز فزیوتراپی مراجعه کنند. من نگران وضعیت فعلی هستم که هیچ مرکز فزیوتراپی (در منطقهِ) فعالیت ندارد و این یک خطر بزرگ برای خانواده‌هایی که کودکان‌شان دارای معلولیت هستند، می باشد.”