و حال میدانیم که نابینایی ناتوانی نیست

نوریه میگوید: “همیشه با خواهرم شکریه که مثل من نابینا است دربارۀ زنده گی ما فکر میکردیم که آیندۀ ما چطور خواهد شد؟ درین دنیای که شب و روزش برای مان یکسان است، درین دنیای تاریک، خیلی آرزو داشتیم که بتوانیم مانند دختران همسایه و خواهران و برداران مان به مکتب برویم و خواندن و نوشتن را بلد شویم.”

نوریه و شکریه دو خواهرانی هستند که بسیار به هم شباهت دارند و خیلی هم صمیمی اند، وجهه حس مشترک این دو خواهر نابینایی مادرزادی بوده و این نقطه مشترک هردو را خیلی به هم نزدیک ساخته است. حتی درد‌ها و خاطراتی مشترکی نیز دارند. این دو خواهر در  یک خانواده خیلی فقیر، در شهر مزارشریف در ولایت بلخ زنده گی میکنند.

شکریه یکی از خاطراتی تلخ اش را با ما شریک ساخت: وقتیکه من و نوریه کوچک بودیم و به بیرون از منزل میرفتیم همه بالای ما تمسخر میکردند و میگفتند ” ای کور ره بیبی کجا میره”. وقتی راه میرفتیم هرکس خنده میکد. زیاد میشرمیدیم و به همی خاطر هیچ جای نمیرفتیم.

نوریه میگوید که یگانه آرزویش این بود تا مانند خواهرانش به مکتب بروند و درس بخوانند.اما سرنوشت این دو خواهر نابینا زمانی به گونه ای دیگری رقم خورد که کارمند برنامۀ کمک به افراد دارای معلولیت کمیتۀ سویدن برای افغانستان درس در خانه را با آنها آغاز نمود.

این دو خواهر از برنامه های آموزشی و حرفه یی کمیتۀ سویدن برای افغانستان اینگونه یاد آوری می کنند:

 “تقریبا ۱۲ سال پیش استاد قربان گل کارمند کمیتۀ سویدن به خانۀ ما آمد و همرای ما صحبت نمود. از مادر و پدر ما اجازه گرفت که هفتۀ یک روز به خانه ما بیاید و به ما  هر دو خواهر نابینا در خانه آموزش دهد.

بعد از چند ماه آموزش در خانه، ما هر دو را شامل مرکز بازتوانی معلولین کمیتۀ سویدن برای افغانستان ساخت. ابتدا حروف الفبا را به ما آموزش داد و بعداً خط بریل را آموختیم. ما همچنان در پهلوی درس، در بعضی صنوف آموزشی در مورد حق و حقوق ما سهم گرفتیم و صنوف آموزش های حرفوی مانند خیاطی، بند بافی و قالین بافی را هم تعقیب می نمودیم.”

این دوخواهر نه تنها به مکتب میروند بلکه نوریه در خانه بند بافی نیز می کند و از درآمد روزانه اش به خانوادۀ شان کمک مالی نیز میکند. آن‌ها همچنان درین اواخر یک راس گاو شیری را از طرف انجمن نابینایان افغانستان به حمایت مالی کمیته سویدن برای افغانستان خریدند که فروش محصولات لبنیات آن نیز در اقتصاد خانواده خیلی کمک کرده است.

نوریه و شکریه فعلاْ شاگردان صنوف هشتم و پنجم لیسه تعلیمات خاص نابینایان هستند. نوریه آرزو دارد که یک روز معلم ورزیده ای باشد تا به افراد دارای معلولیت که خیلی نیاز به کمک دارند خدمت نماید.