تمنا و مجابه برای رفتن به مکتب دولتی آماده اند

این فامیل دور در بیرون از شهر مزار شریف زندگی میکردند. روزی یکی از برنامه های تلویزونی در باره مرکز کمیته سویدن برای افغانستان برای اطفال دارای معلولیت را تماشا نمودند و احساس نمودند که باید به شهر بروند و برای دو طفل نا شنوا خود فرصت زندگی با وقار را مهیا نمایند.  حال تمنا ۱۳ ساله و مجابه ۱۱ ساله به مکتب میروند و مکتب را دوست دارند.

تمنا به زبان اشاره حرف میزند و گفته های وی اولاً به زبان دری و بعداً به زبان انگلیسی ترجمه میگردد: “من حالا خوشحالتر از قبل هستم، و احساس میکنم که یک بخش از اجتماع میباشم. من میتوانم بخوانم و بنویسم، حتی حروف انگلیسی را و همچنین میتوانم اشعار را بخوانم.”  

تمنا فعال است و همیشه میخندد، در حالیکه مجابه بیشتر فکر میکند. دری، انگلیسی و ریاضی مضامین دلخواه وی است. آنها هر دو چشم به ورزش دوخته اند و در آینده ورزشکاران موفق بار خواهند آمد.  

آنها از سه سال بدینسو در صنوف آمادگی کمیته سویدن برای افغانستان آموزش میبینند و در آینده نزدیک به یکی از مکاتب دولتی شامل خواهند گردید. هردو منتظر هستند اما فریبا مادر تمنا و مجابه که خود یک معلم میباشد در مورد آینده آنها نگران است.

فریبا میگوید” آنها نمی دانند که چه چیزی در انتظار آنها است. بسیاری از معلمان و حتی مدیران مکاتب در مورد افراد دارای معلولیت از قبل ذهنیت های منفی دارند و علیه افراد دارای تفاوت  از رفتار های تعصب آمیز استفاده مینمایند.”

اما کارمندان کمیته سویدن برای افغانستان از این ناحیه نگران نیستند. آنها میدانند که در مکتب که فریبا تدریس میکند اطفال دارای معلولیت وجود ندارند و معلمین آن مکتب در رابطه به معلولیت آموزش ندیده اند. اما در سه ولایت تحت پوشش دفتر منطقوی شمالی کمیته سویدن برای افغانستان تعداد سه هزار معلم در رابطه به معلولیت آموزش دیده اند. آموزش معلمین جز از پروگرام تعلیم و تربیه همه شمول میباشد. این پروگرام همچنین شامل تولید مواد درسی مانند چاپ کتب درسی به خط بریل میباشد. و بخش دیگر از این پروگرام حمایت شاگردان، معلمین و مدیران در مکاتب میباشد.

در جریان سال های گذشته پروگرام معلولیت کمیته سویدن تعداد یکهزار و دو صد شاگرد دارای معلولیت را شامل مکاتب عمومی نموده است. بعضی از ایشان حالا مکاتب را ترک نموده اند. شاید از مکتب اخراج گردیده باشند و یا اینکه از جمله بیجا شدگان داخلی و یا متروکین کشور باشند. اما بیشتر از نه صد شاگرد دارای معلولیت هنوز هم در مکاتب عمومی آموزش میبینند.

نگرانی فریبا برای فرستادن اطفال به مکتب عمومی غیر قابل توجیه نیست. کمیته سویدن برای افغانستان چهارده کارمند دارد که برای ارائه حمایت به مکاتب عمومی مامور میباشند.  چهارده کارمند که تعداد نه صد شاگرد دارای نیاز های ویژه را حمایت میکنند و مدیران پروژه معلولیت آرزو دارند تا بودجه بیشتر برای استخدام کارمندان بیشتر در این زمینه اختصاص گردد.

تمنا و مجابه برای آینده نگران نیستند. آنها فرصت را بدست آوردند که هر طفل دارای معلولیت در جهان باید داشته باشد، اما هر طفل آنرا بدست نمی آورد. آنها دانش بیشتر بدست آوردند، زبان اشاره را نیز یاد گرفتند و حالا میتوانند با اطرافیان خود ارتباط برقرار نمایند و بهتر درک نمایند که در جهان چی جریان دارد. تشکر از خدمات کمیته سویدن برای افغانستان و تلویزیون محلی که در هفته یکبار اخبار را به زبان اشاره پخش مینمایند.

حال حتی برقراری ارتباط برای تمنا و مجابه با اعضای خانواده بهتر شده است. شش خواهر و برادر دیگر این دو کودک نیز به زبان اشاره بلدیت حاصل نموده اند. به گفته فریبا حتی طفل دوساله ایشان هنگامیکه تشنه باشد ناخواسته اشاره آب را میکند.